Wanneer een werknemer ten gevolge van ziekte of gebrek twee jaar lang niet in staat is om volledig te werken, vindt een verzekeringsgeneeskundige beoordeelding in het kader van de WIA plaats. Aan de verzekeringsgeneeskundige beoordeling worden kwaliteitseisen gesteld. Specifieke kaders moeten zorgen voor een toetsbare en reproduceerbare beoordeling.
Samenvatting
Inleiding
De verzekeringsarts werkt binnen specifieke kaders om de benutbare mogelijkheden in arbeid van de verzekerde te kunnen beschrijven. Hiervoor wordt de functionele mogelijkheden lijst (FML) gebruikt, een belangrijk instrument om de mate van arbeidsongeschiktheid te kunnen bepalen. Het aannemen van beperkingen in de FML dient een direct verband te houden met een medisch-objectiveerbare, vaststelbare oorzaak van ziekte of gebrek.
Methode
Opzet: kwantitatief onderzoek met kwalitatieve elementen.
Doelgroep: artsen met de functie Verzekeringsarts.
Dataverzameling: tijdens een groepsbijeenkomst met maximaal 10 artsen wordt een video getoond met een gefingeerde casus, gespeeld door een actrice en een verzekeringsarts, die de klachten, belemmeringen en aard van het werk laat zien. De artsen ontvangen individueel een brief met medische informatie. Gerandomiseerd en geblindeerd worden 3 verschillende diagnoses uitgedeeld. Vervolgens wordt er gevraagd om een FML en een vragenlijst in te vullen. Een focusgroep discussie wordt aan het eind van de bijeenkomst gehouden. Tijdens de discussie wordt de variabele bekend gemaakt en wordt besproken welke rol de diagnose speelt in de Verzekeringsgeneeskundige beoordeling.
Publicatie
Dit onderzoek is gepubliceerd:
Marcia Rios Garcia, Jerry Spanjer
De invloed van de diagnose op de beoordeling van belastbaarheid
Tijdschrift voor Bedrijfs- en Verzekeringsgeneeskunde 2020; 28(4): 20-25